به گزارش روابط عمومی مصلای امام خمینی(ره)، مصلی مانند هر سال، میزبان جمع معنوی و پر شور و شوق هزاران خانواده و جوان شب زنده دار تهرانی، در مراسم احیا شب قدر نوزدهم ماه مبارک رمضان بود.
این مراسم که به طور مستقیم از شبکه دو سیما پخش می شد، با تلاوت آیاتی از قرآن کریم توسط قاری بین‌المللی و خوش صدای کشورمان آقای مهدی عادلی آغاز شد. پس از آن دعای جوشن کبیر توسط آقایان مهدی قربانعلی و حسین یزدان‌پناه قرائت شد. مرد و زن، پیر و جوان، در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، هزار اسم و ذکر متبرک خداوند متعال را به اتفاق صدا زدند. علاوه بر شبستان مصلی، خانواده‌ها در صحن مرکزی و زیر آسمان شهر تهران، به ذکر دعا و استغاثه به درگاه خدا مشغول بودند.
در شب ضربت خوردن امیرالمومنین(ع)، حاضران با نوای مداح اهل بیت(ع) حاج امیر عباسی، در مصیبت مولای متقیان حضرت علی (ع) عزاداری و سینه زنی کردند. همچنین در این مراسم حاج مرتضی طاهری به ذکر مصیبت امام علی(ع) و مناجات‌خوانی پرداخت.
در شب سالگرد رحلت بنیان گذار و رهبر فقید انقلاب اسلامی، امام خمینی‌(ره)، حجت الاسلام علیرضا پناهیان با اشاره به مرام عرفانی و سیاسی امام راحل، به بیان آسیب‌های یأس و نامیدی در میان مسئولین و امت اسلامی پرداخت.

حجت الاسلام پناهیان مهمترین شرط برای برپایی شب قدر را، بیرون انداختن یأس، نامیدی و قنوط* از دل وقلب دانست و بیان داشت: آیا خدا همه گناهان من را می‌آمرزد؟ آیا خدا عبادت‌های من در شب قدر را به اندازه عبادت های ۳۰ هزار شب می پذیرد؟ چرا خدا قبول نکند؟ مگر خدا مهربان نیست؟ چرا آمده‌ای در خانه خدا و در دلت به خدا بد می‌گویی؟ اگر شخصی این سوال را بپرسد یعنی یأس. این یک رتبه از یأس است. امشب به اندازه ذکر گفتن و ناله کردن به افراد چیزی داده نمی‌شود. به اندازه نداشتن یاس به آنها عنایت می‌شود.

وی با اشاره به روایاتی از معصومین(ع) پرسید: شخصی الان در جلسه هست، که خدا به او قول نداده باشد که دعایش را مستجاب می‌کند؟ در روایت داریم گناهکاری که به رحمت خدا امید دارد، بهتر از زاهد و عابدی است که امیدی به رحمت خدا ندارد.

حجت الاسلام پناهیان با بیان مثال‌هایی از رفتار و سلوک امام به عنوان یک عارف و رهبر سیاسی گفت: امام خمینی(ره) در آداب صلاة به این مسئله اشاره کرده و می گوید «یأس سرچشمه همه سستی‌ها و ناتوانی‌ها است. و برق امید انسان را به کمال سعادت خویش می‌رساند». امام راحل در سخنرانی پس از انقلاب فرموده‌اند که «یکی از جنود ابلیس یأس است. در اموری که انسان باید با امید و طمانینه و تصمیم عمل بکند، شیاطین ایجاد یأس می‌کنند و با این ایجاد یأس، جوان‌های ما را در آن مسائلی که باید با تصمیم جدی پیش بروند گاهی سست می کنند. من از آن وقتی که یاد دارم، از اول نهضت تا حالا که اینجا نشسته‌ام، چه در تبعید، چه در زندان و چه در زمان سیطره شاه، هیچ وقت مأیوس از مسائل نشدم.» (۳۰ تیر ۱۳۵۸)

*قنوط شدیدتر از یأس از رحمت خداست و به معنای بدگمانی به خداست.